کتاب دن کیشوت نوشته میگل دو سروانتس، یکی از شاهکارهای ادبی جهان است که در قرن هفدهم نوشته شده است.

داستان درباره آلونسو کیشانو، مردی میانسال و عاشق داستان‌های شوالیه‌ای است که به دلیل خواندن بیش از حد این داستان‌ها، عقل خود را از دست می‌دهد و تصمیم می‌گیرد به عنوان یک شوالیه به نام دن کیشوت به ماجراجویی بپردازد¹². او زره‌ای زنگ‌زده به تن می‌کند و اسب لاغر خود را رزینانته می‌نامد. دن کیشوت به همراه خدمتکار وفادارش سانچو پانزا، که او را به عنوان ملازم خود استخدام کرده، به سفرهای مختلفی می‌رود. در این سفرها، دن کیشوت با دشمنان خیالی مبارزه می‌کند و اشیاء عادی را به عنوان هیولاها و شوالیه‌ها تعبیر می‌کند.

یکی از معروف‌ترین صحنه‌های کتاب، مبارزه دن کیشوت با آسیاب‌های بادی است که او آن‌ها را به عنوان غول‌های بزرگ می‌بیند. در طول داستان، دن کیشوت و سانچو پانزا با ماجراهای مختلفی روبرو می‌شوند و اغلب توسط مردم مسخره و کتک می‌خورند. در نهایت، دوستان دن کیشوت او را فریب داده و به روستای خود بازمی‌گردانند به امید اینکه او از جنون خود بهبود یابد. این کتاب به بررسی موضوعاتی همچون واقعیت و خیال، شهامت و شوالیه‌گری، و قدرت خیال‌پردازی انسان می‌پردازد و همچنان یکی از مهم‌ترین آثار ادبیات جهان محسوب می‌شود.

شخصیت‌های اصلی:

۱٫ دن کیشوت: آلونسو کیشانو، مردی میانسال و عاشق داستان‌های شوالیه‌ای که به دلیل خواندن بیش از حد این داستان‌ها، عقل خود را از دست می‌دهد و به عنوان شوالیه‌ای به نام دن کیشوت به ماجراجویی می‌پردازد.

۲٫ سانچو پانزا: خدمتکار وفادار دن کیشوت که به عنوان ملازم او در سفرهایش همراهی می‌کند. سانچو پانزا نماد واقع‌گرایی و عقل سلیم است و اغلب تلاش می‌کند تا دن کیشوت را از خیالاتش بازدارد.

۳٫ دولسینه دل توبوسو: زنی که دن کیشوت او را به عنوان معشوقه و بانوی خود انتخاب کرده است، هرچند که او در واقعیت وجود ندارد و تنها در خیالات دن کیشوت حضور دارد.

مضامین اصلی:

۱٫ واقعیت و خیال: یکی از مضامین اصلی کتاب، تفاوت بین واقعیت و خیال است. دن کیشوت اغلب اشیاء و افراد عادی را به عنوان موجودات خیالی و دشمنان تعبیر می‌کند.

۲٫ شهامت و شوالیه‌گری: دن کیشوت به دنبال احیای ارزش‌های شوالیه‌گری و شهامت است، هرچند که این ارزش‌ها در دنیای واقعی او دیگر وجود ندارند.

۳٫ قدرت خیال‌پردازی: کتاب به بررسی قدرت خیال‌پردازی انسان و تأثیر آن بر زندگی و رفتار افراد می‌پردازد.

۴٫ نقد اجتماعی: سروانتس از طریق داستان دن کیشوت به نقد جامعه و ارزش‌های زمان خود می‌پردازد و نشان می‌دهد که چگونه افراد می‌توانند تحت تأثیر داستان‌ها و افسانه‌ها قرار گیرند.  داستان‌های فرعی: کتاب دن کیشوت شامل داستان‌های فرعی متعددی است که هر کدام به نوعی به مضامین اصلی کتاب مرتبط هستند. این داستان‌ها به بررسی موضوعاتی همچون عشق، خیانت، عدالت و نابرابری اجتماعی می‌پردازند.

تأثیر و اهمیت: کتاب دن کیشوت به عنوان یکی از نخستین رمان‌های مدرن، تأثیر زیادی بر ادبیات جهان داشته است. این کتاب به دلیل نثر زیبا، شخصیت‌پردازی قوی و بررسی عمیق مسائل اجتماعی و اخلاقی، همچنان یکی از مهم‌ترین آثار ادبیات جهان محسوب می‌شود.

در اینجا ۲۰ جمله معروف از کتاب دن کیشوت اثر میگل دو سروانتس آورده شده است:

۱٫ “اغلب اتفاق می‌افتد که انسان به جستجوی چیزی می‌رود و چیز دیگری پیدا می‌کند.”

۲٫ “نیکی در حق فرومایگان آب در هاون کوبیدن است.”

۳٫ “نمی‌دانم دروغ چگونه می‌تواند چنین ماهرانه فریب را بیاراید و به شکل حقیقت جلوه دهد.”

۴٫ “هیچ مردی را با مرد دیگر فرق نیست مگر این‌که کاری برتر از مردم دیگر از او سربزند.”

۵٫ “زیبایی در وجود زن نجیب به آتشی می‌ماند که از دسترس دور بماند و به شمشیری که در گوشه‌ای افتاده باشد.”

۶٫ “برای خود زندگی کردن و در غم خود بودن چیزی است که دن کیشوت آن را شرم‌آور می‌داند.”

۷٫ “زن مانند شیشه شکننده است ولی نباید در مقام امتحان برآمد که می‌شکند یا نه.”

۸٫ “بدبختی همیشه پا به پای خرد می‌رود.”

۹٫ “هیچ قفل و کلون و چفت و بستی نیست که بتواند دختر نو رسیده‌ای را به اندازه عقل خود او حافظ و نگهبان باشد.”

۱۰٫ “روانشناس، برتر از قصه‌گو است.”

۱۱٫ “دن کیشوت همان‌قدر که قهرمان است کاریکاتور قهرمان نیز هست.”

۱۲٫ “سپیده تعداد مردم ساده لوح به مراتب بیش از مردم روشن و فهمیده است.”

۱۳٫ “من ملوان عشقم و بی‌آن‌که امید رسیدن به بندری باشد بر اقیانوس عمیق آن قایق می‌رانم.”

۱۴٫ “رنج‌های پی‌درپی و مافوق طاقت حافظه کسانی را که در معرض آن رنج‌ها قرار می‌گیرند زایل می‌سازد.” ۱۵٫ “بی‌گناه اغلب به آتش گناهکار می‌سوزد.”

۱۶٫ “آدم بی‌حیثیت بدتر از آدم مرده است.”

۱۷٫ “کیست که بتواند سرنوشت مرا بهبود ببخشد؟ مرگ.”

۱۸٫ “حسرت‌ها و دردهای من تا پس از مرگ من نیز دوام خواهند داشت.”

۱۹٫ “خوش آن عصر میمون و آن قرن همایون که پیشینیانش عصر طلا می‌خواندند.”

۲۰٫ “دن کیشوت گفت، تو مرد خردمندی هستی. ژینس گفت: و بدبخت نیز، زیرا بدبختی همیشه پا به پای خرد می‌رود.”